Kim ne derse desin, son günlerin yükselen değeri sosyal medya. “Aklı başında” insanların; biraz cıvık, biraz seviyesiz, biraz teklifsiz, biraz saçma s

SOSYAL MEDYA CANAVARI

Kim ne derse desin, son günlerin yükselen değeri sosyal medya. “Aklı başında” insanların; biraz cıvık, biraz seviyesiz, biraz teklifsiz, biraz saçma sapan, biraz gereksiz, biraz fırlama, biraz zararlı, biraz isyankar, biraz küfürbaz, biraz avam ve biraz asosyal buldukları sosyal medya, resmen patladı bugünlerde…

Hem de öyle bir patladı ki; çarşı ile pazar, sap ile saman, doğru ile yalan, biber gazı ile duman birbirine karıştı. Hatta ve hatta bazıları sosyal medya üzerinden “elma dersem çık, armut dersem yık” mealinde saklambaç oynarken, gece karanlığında çanak çömlek patladı…

Kimine göre, her şeyin suçlusu ve de sorumlusu sosyal medya oldu. Kimine göre sosyal medyanın hiç kabahati yoktu, resmen günah keçisi oldu. Peki ne oldu da böyle oldu? Kim bu sosyal medya canavarı? Nerede yaşar, ne yer, ne içer?

Sosyal medya öyle bir mecra ki; ya varsınız, ya da yoksunuz. İşime gelince olurum, işime gelmezse ölürüm diyemezsiniz. Bu zihniyette olmak yerine, bu mecraya hiç bulaşmamış olmak evladır.

Çünkü sosyal medya; ismi üzere “sosyal” ve “medyatik” olmayı, olmazsa olmaz kılar. Kendi mecraında seni aktif, dinamik, canlı ve her daim arenada ister.

Ben geçerken şöyle bir uğradım deyip, hiç talimsiz, güçlü kuvvetli, kana susamış gladyatörlerin arasına kendinizi atamazsınız. Diyelim ki; çok antrenmanlısınız, çok donanımlısınız, gücünüz kuvvetiniz yerinde, kendinize çok güveniyorsunuz, atladınız arenaya…Ama tecrübeniz yok, tribünde taraftarınız yok, kusura bakmayın aslanlara yem oldunuz…

Sosyal medya öyle bir mecra ki; paylaşımlar anlıktır. Ama sosyal medya anlık değildir. Günler, haftalar, aylar ve yıllar boyu ekranda var olmanız gerekir. Çalışıp, didinip tırım tırım tırmalayarak kendi seyircilerinizi kendinizin oluşturması gerekir. Sabır ister, zaman ister, devamlılık ister. Uzun soluklu bir çalışma ister.

Hele ki; kurumsal olarak belli amaçlar ve hedefler çerçevesinde kullanacaksan, ciddi ciddi profesyonel oluşum ister. Stratejik plan ister. Ortalık sessiz ve sakinken arka planda dalga dalga genişleyen bir platform ister.

Çarşı karışınca işte o platformdan, diğerlerine göre daha yüksek bir yerden megafonla anons etme hakkın olur. Çarşı karıştıktan sonra, sosyal medyada ben de var olmak istiyorum diyenlerin sesi, o hengamede kendisi tarafından bile duyulmaz.

Sosyal medya öyle bir mecra ki; nasıl eylem yapılacağı, nasıl kalkışma yapılacağı, hatta nasıl devrim yapılacağının provaları ve uygulamaları özellikle Arap Baharında defalarca uygulandı. (Başarılı da olundu, ama bu asla tek başına sosyal medyanın başarısı değildir.)

Fakat, sosyal medya üzerinden, eyleme nasıl karşı konacağı, nasıl durdurulacağı ve nasıl bitirileceğinin provası dahi yapılamadı. Açıkçası, Devlet erki tüm dünyada bu yeni mecrada nasıl hareket etmesi gerektiğini kestiremiyor. İnsanları sosyal medya ile toplamak mümkün oldu şimdiye kadar, ama dağıtmak mümkün olamadı.

Ancak, Arap Baharında olduğu gibi devrim ile ( ki Tahrir’de 1 yıldır çadırlar hala kaldırılamadı, hergün 10 Taksim kuvvetinde eylemler sürüyor) veya daha demokratik ülkelerde olduğu gibi diyalog ile siyaset ile strateji ile, ya da en nihayetinde polis veya asker zoru ile dağıtabiliyorsunuz.

Çünkü; eylemin başlaması için cinin şişeden çıkması gerekiyor. Bir kere çıktı mı; onu yerine sokabilmek için de, ya sihirli sözcükleri söyleyebilmeniz, ya da gizli şifreyi bilmeniz gerekiyor…

Veli DALBUDAK