Bir kavramdan bahsederken o kavrama en çok yakışandan başlamak gerektiğini düşünüyorum.

Siyasetten dem vurulacaksa Hazreti Ömer’in devlet işlerini yürütme vazifesini icra ederken gözettiği ilkelere öncelikle değinmek gerekir.

Hazreti Ömer’i “Faruk” sıfatıyla taçlandıran niteliklerin başında adaletli olması gelir. Hazreti Ömer’in adalet timsali hayatında kervan sürülerini korumak için gece bekçilik yaptığını, devesine kölesini bindirip kendisinin yürüyerek yola devam ettiğini, devletin mumunu söndürüp kişisel mumunu yaktıktan sonra muhataplarıyla konuşmaya başladığını, kıtlık zamanında fukaraya dağıtmak için kestirdiği devenin en güzel yerini halifeye ayıran hizmetkarına kızıp o eti de dağıttırdığını ve kendisinin bir parça kuru ekmek ile bir miktar zeytinyağı yediğini, tebdili kıyafet ile çölleri bizzat gezerek yoksulları tespit ettiğini ve maaş bağladığını görüyoruz.

Bunlar gibi sayısız örnekte Hazreti Ömer bizlere sosyal adalete verdiği ciddi önemi ve ince hassasiyeti, devlet malına gösterdiği titizliği ispat etmektedir.

Devlet adamı olarak Hazreti Ömer’in dikkat kesildiği bu noktalar devleti yürütme vazifesine talip olanların akıllarından çıkarmaması gereken hususlardır.

Siyasi makamlar nefsi arzuların aksine topluma hizmet için var olduğu ölçüde işlevseldir ve mecburidir.

Dolayısıyla bu makamlar halka hizmete kendini adamış, ülkesini geliştirmek için canını dişine takmış çalışkan ve dürüst insanların hakkıdır.

Bu makamlarda bulunan siyasetçilerin işi toplumun dinleyicisi olmaktır.

Toplum ile devletin koordinasyonunu sağlayan siyasetçiler bu noktada Hazreti Ömer’in ilkelerini gözetmeli, adil, eşitlikçi, samimi ve tevazu sahibi olmalıdır.

Milletin çıkarlarını kişisel çıkarlarının önüne koymalı, her koşulda Hak yolunu savunmalıdır.

Ülkenin istikbalinin anahtarını toplumun birlik ve dayanışmasında görmeli, bu birliği bozacak hiçbir duruma müsaade etmemelidir.

Her şehirde bir Ömer olmalı, her şehir kendi Ömer’ini bulmalıdır.

Çünkü Ömer’in olduğu şehirde kuşlar dahi aç kalmaz.

Şahin BİNGÖL