CHP’ye genel başkan aranıyor.

Elde var Özgür Özel.

Ne kadar özgür?

-Az.

Neden?

-Üzerine etiket yapışmış.

Nedir?

-İmamoğlu’nun adayı.

Ne özelliği var?

-Yok.

Kılıçdaroğlu ne yaptıysa hepsine ortak.

Çıkıp geçmişteki hataları söyleyemez.

Çünkü geçmiş kendisi…

Gazeteci Nedim Şener sıralı tam listesini çıkarmış.

Merak eden bakar.

Özgür Özel’in kaybetmediği seçim kalmamış.

Yenilmiş de yenilmiş.

Manisa’da, kendi mahallesinde, delege seçimini bile kaybetmiş.

Kılıçdaroğlu elinden tutmasa, torpil yapıp partinin üst tarafına zıplatmasa kendi çabasıyla sevilme, tercih edilme, seçilme şansı yok.

Kıyaslayalım.

Kılıçdaroğlu’nun bir tarzı var.

Nedir?

-Hiçbir tarzının olmaması.

Bu özelliği sayesinde gökkuşağının tüm renklerine mavi boncuk dağıtabiliyor.

Aynı bakanlığı 3 ayrı kişiye vaat edebiliyor.

Ondan alıyor, buna satıyor neticede durumu iyi, kötü idare ediyor.

En önemlisi tüm bu çelişkiler yumağının içinde hiç rahatsız olmuyor üstelik yetersizliğini avantaja çevirebiliyor.

Nasıl diyelim?

-Biraz Sülün Osman sempatikliği biraz Kemal Sunal komikliği…

Şimdi sen gel böyle bir kıvraklığın ardından CHP’nin başına futboldaki tabiriyle “düz topçu” getir!

Adaylığı bile İmamoğlu’nun talebiyle ve Kılıçdaroğlu’nun izniyle…

Siyaset terazisine koysan 50 kilo gelmez, etiyle, kemiğiyle.

Ne yapabilir?

-Ne söylenirse onu.

Böyle liderlik olur mu?

-Olmaz.

Ne olur?

-Geçici mevsimlik genel başkan…

Uzaktan kumandalı…

İradesiz.

Peki CHP bu kadar mı çaresiz?

Yok mu aklıyla, vizyonuyla, birikimiyle partiyi sırtlayabilecek bir vatan evladı?

Geleceğini fikirler değil de isimler üzerinden konuşmaya devam ettiği müddetçe bitmedi, bitmeyecek CHP’linin feryadı! (Serkan Fıçıcı Akşam gazetesi köşe yazarı)